Dit blijkt een heel oud Keltisch gezegde.

Vastenavond is dan het feest van de midwinter zonnewende, onze jaarwisseling op oudejaarsavond.

De winterwende vond altijd plaats op 25 december, maar door pauselijke kalenderveranderingen is dat in onze tijd 21 december geworden. De jaarwisseling is zelfs verschoven naar 30 december in onze tijd maar dan heeft de zonnewende (langste nacht) al enkele dagen eerder plaats gevonden. 

De rijke oogsttijd van de zomer en de herfst is ten einde en gaat over in de winter tijdens deze langste nacht.

Het duurt 40 dagen voordat er weer goed begonnen kan worden met jagen en zaaien en oogsten.

De nog aanwezige voorraden (met name granen, bier en wijn) worden gerantsoeneerd om de koudeperiode door te kunnen komen. De eerstkomende 12 dagen (Samhain – Halloween) eet men dat wat overgebleven is aan fruit (dat anders bederft) nog op, maar vermengd met vette oliën, zodat men voorbereid is op de vastentijd van 30 dagen die daarop volgt. Vasten is afgemeten mondjesmaat eten, zonder extra’s.

De laatste vier dagen van de vastentijd worden dan weer de laatste resten hiervan opgegeten en opgedronken. 

Er wordt namelijk niets verspilt. 

Dat is in onze tijd de carnavalstijd. Onze vastenavond is dus de afsluiting van de vastentijd. 

Daarna begint het seizoen van de nieuwe oogst weer. Vers eten en drinken in overvloed. Het noodzakelijke vasten is voorbij.

Ze wisten ook toen al dat vet eten je beter beschermd tegen de strenge vrieskoude, en dat lichaamsvet langer energie geeft dan zoet in het bloed. Daarom at men vooral veel vet eten met krenten, rozijnen en appels en peren erin zoals oliebollen, appelflappen en spekpannenkoeken (streuf). 

Dus ging op vastenavond de pan op het vuur om zodoende allerlei lekker vette gerechten te bakken voor iedereen. Op dit fruit vermengd met olie en vet moest men de komende winter doorkomen dus moest er flink veel gebakken worden. 

Een drukte van jewelste!

Een heel oud Keltisch gezegde van vér voor de tijd van het christendom.

Skòn!

Mk

2018 07 13.