Het beleven van een godsdienst, de verering van één mannelijke God, is pas de laatste 3000, hooguit 4000 jaren in gebruik.

De ruim 50.000 jaren dat de mens voor die tijd op Aarde geleefd heeft is hier verder geen spoor van teruggevonden. Wel weten we dat de oer-volken verschijnselen in de nabije natuur aanbaden, maar niet in de vorm van mensgestalten, maar in de vorm van bronnen en meren, open plekken in bossen, heuvels en bergen ed. Die natuurverschijnselen zijn krachtige energetische plaatsen waar de energie van de natuur nadrukkelijk gevoeld en soms ook waargenomen kan worden. Deze plaatsen kregen namen maar er waren geen afbeeldingen van die vereerd moesten worden. Wel werden palen en stenen gebruikt om die plaatsen beter herkenbaar te maken. De grootste energie (oer-God) was in die tijd de Aarde, die liefkozend ‘Moeder Aarde’ werd genoemd. 

De verzamelnaam voor die culturele geloven (géén godsdiensten) noemen we Animisme. Door de christenen werden die volken Heidenen (wonend op de heide, ver buiten de kerkgemeenschap) genoemd of Agnosten (ongelovigen). De verzamelnaam voor al die oorspronkelijke geloven, waarin ook de zoektocht naar de betekenis van het op Aarde zijn, de zoektocht naar binnen, naar Jezelf, verklaard wordt, noemen we vandaag de dag Gnostiek.

Zoveel volken, zoveel stromingen, maar in de aard zijn ze allemaal gelijk. In onze tijd herkennen steeds meer mensen zich niet meer in de christelijke godsdienst van één mannelijke God. Zij noemen zich Atheïst (ongelovig – ze geloven niet in God). Maar iedereen die de moeite neemt om even bij zichzelf stil te staan zal zien dat menig atheïst wél gelovig is, gebruiken en rituelen toepast van nature en soms een verwachting uitspreekt met het geloof dat dit helpt om iets voor elkaar te krijgen. Geloven is niet veel meer dan dat. Alleen benoem je het en pas je het op de juiste momenten toe, liefst samen met anderen, want samen sta je sterker, ook in geloven. Je hebt daar echter géén richtlijnen voor nodig. Je vindt de kracht van je geloof door het samen met elkaar eens te zijn, liefst in de natuur op plekken die je aanspreken, waar je iets diep be-leeft (mystiek plaatsen).

Over de hele aarde zijn plaatsen bekend waar het samen geloven in een goed verloop van gebeurtenissen versterkt wordt door de natuurlijke omgeving. Zelfs het christendom was overtuigd van de waardevolle betekenis van deze mystieke plaatsen. Ze hebben op deze heidense plaatsen dan ook volop kloosters en kerken gebouwd.

In de diashow heb ik enkele van de bij mij bekende mystiek plaatsen opgenomen.